چه بگویم...

چه بگویم از این همه صلابت و پایداریت ای جانباز...

چه بگویم از این همه استواریت ای جانباز...

چه بگویم از عزم و اراده عظیمت ای جانباز...

چه بگویم از دردها و رنج هایت ای جانباز...

چه بگویم از غریبی و تنهاییت ای جانباز...

چه بگویم از مهر و وفاداریت ای جانباز...

چه بگویم از عشق و علاقه ات ای جانباز...

چه بگویم از عاطفه و احسانت ای جانباز...

چه بگویم ایثار و شجاعتت ای جانباز...

چه بگویم از گریه های شبانه ات ای جانباز...

چه بگویم از بی اعتنایی افراد دور و برت ای جانباز...

چه بگویم چه بگویم چه بگویم

چه کسی باید جواب این همه چه بگویم را در قیامت بدهد...؟؟؟

تا به کی باید خون به دل این عزیزان بکنیم...؟؟؟

تا به کی باید یه جانباز را مورد تحقیر و مسخره قرار دهیم...؟؟؟

تا به کی می خواهیم به فرزند جانباز بی احترامی کنیم...؟؟؟

تا به کی می خواهیم منزلت یک جانباز را حفظ نکنیم...؟؟؟

براستی فقط چند لحظه ، فقط چند لحظه به این عکس بنگرید کمی با خودتان نجوا کنید که آیا این جانباز بخاطر چه کسی الان اینجا خوابیده است...؟؟؟

آیا بخاطر منو تو نبوده...؟؟؟

فرزند این جانباز عزیزم خیلی دلش هوای بغل بابا بودن را می کند...

فرزند این جانبازم خیلی هوای پدر سالم داشتن را می کند...

بخدا ما خیلی قدرنشناسیم...

آخر وقتی متوجه می شویم که کار از کار گذشته است...

وای بر ما اگر آن روز فرا رسد و ما شرمنده شهدا شویم...

وای برما...

فقط واسه یه بارم که شده وقتی بگذارید و به یکی از آسایشگاه های جانبازان بروید و ببینید جانبازان ما چه می کشند...

ولی همچنان پایدار و استوار تکیه گاه رهبرشان هستند...

وفاداری اینجا معنا پیدا می کند...

در عمق آسایشگاه های جانبازان...

در عمق تنهایی و درد...

هر وقت در این حالت توانستی با او باشی بگو ای شهدا شرمنده نیستم آماده ام...

 

به امید ظهور یار...

یاعلی...

با شهدا برای شهدا تا شهادت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: